با توجه به نظرات و سلایق مختلف همواره در این باب مباحث و دیدگاههایی وجود دارد که می توان با صحبت در مورد آنها به حداقل هایی دست یافت. در حقیقت باید گفت مردمان ایران زمین و بوِیژه کردستان مردمانی بسیار نجیب هستند. 

ما همواره شاید چوب این نجابت را خورده ایم. اگر تک به تک از ما بپرسند چه توقعاتی داریم؟ یا از زیر بار ارائه پاسخ شانه خالی نموده و یا با شرمندگی پاسخی ساده و کوتاه می دهیم. آنهم چه پاسخی با حداقل های ممکن و قابل تصور. آیا به نظر شما می توان با چنین روحیه ای توقعی از مسئولین  داشت؟ چرا که آنها با دیدن رفتار ما که ناشی از این نجابت بیش از حد است به این باور می رسند که اگر حتی کار کوچکی هم انجام داده باشند از سرمان زیاد است. بنابراین پیش از آنکه در مورد نماینده یا مدیری موفق صحبت نمود بایستی ببینیم توقع ما چیست؟

در حقیقت اگر ما ندانیم که چه می خواهیم بایستی بمانیم تا دیگران برایمان تعیین تکلیف کنند. حال این دیگران می تواند هر کسی باشند مصلحت اندیش یا .... پس در ابتدا به این بیندیشیم که در واقع چه می خواهیم؟