ای آسمــان کی بشنـوی داد غــم هــجـران من ؟

              از غــم چــه گویم ؟ جـان من بــرده دل حیران من

بر مـاه تـابان گشته ام چــون روی دلــبر را نـمــود

               دل ســوی ماهم میکنم طالع شــود تــابــان مـن

خورشیـد شبهــای ظَلَـم ، مـاه منـــور در عــــدم

              در قـلب عـــاصیَــم بـــدم ، ای عنـبــر بستان مـن

گشتــم زبــون ونــاتــوان، عاشق به کوی وصلتم

              دیــده بــه راه رحــمتــم ، ای راحم و رحــمان من

حافــظ نیــَم ،سعــدی نیَم خواجوی کرمانی نیَـم

               دلخوش به جام مَی شوم ساقی شودجانان من

دستــار درویشــی کجــا لـون خدا خواهی دهد ؟

                سمــع و بصــر در حیطه انـــوار بــی پــایــان من

انوار عشق وعاشقی در دل مــدامــم می دهــد

               شــــوق وصــال دلبــر و لطـف و کمـال جـان من

مـی گستــرانـم بــر دلــم سجـاده عشــق تـو را

              بانگ وفـا سر میــدهـم ، ای یــوسف کنعــان من

از عشق تومجنون شدم دلداده و پرخون شـدم

              در خانقه مظنون شدم ای دیــن و ای ایمــان من

بر دل بیا چــون مـرحمــی ! نام تو جاری بـر لبــم

                عشق تــو در دل پــرورم ، ای روضــه جنـان من

در بــزم عشــاقــان شب ، مست وصــال دلبــرم

             تــا کی جمـالت در نهــان ؟ بـاغ وگــل رضوان من

در خــواب و در بیـداریَم ، وز بیخــودی هشـیاریَم

              از هجــر تــو در زاریَــم ، هـم دردی و درمــان من

گر دیده ســوی مــا نهی ! دست وفـا بر سر نهم

             دست کرَم را می نشان! بر مُلک بی سـامان من

لطفی عطا کن بر " عطـا " فـانی نگردد بی عطا

            رو در طــــواف کـعبــه ام ، ای کعبــه پنـهــان من

شعر از سید عطا سیدی