تالیف محمد بن ابی بکر عبد القاهر رازی ( متوفی 666)

ترجمه دکتر فیروز حریر چی )

إذا هممت بأمر سوءٍ فاتّئد                         واذا هممتَ بأمر خیرٍ فاعجل

چو آهنگ کار بد نمودی درنگ کن و هر گاه که کار نیکی اراده نمودی پس شتاب نما ( بی نام )

و من یأمن الدنیا یکن مثلَ قابضٍ                 علی الماء خانته فروجُ الأصابع

کسی که از دنیا ایمن و آسوده باشد، مانند دارنده آب  بر مشت خویش است که شکافهای

انگشتانش بر او خیانت می کنند ( ان آب را بر زمین می ریزد ) ( بشار ابن برد )

ترجو غداً و غداً کحاملةٍ                          فی الحی ّ لا یدرونَ ما تلدُ

امیئد به فردا داری در حالی که فردا چون آبستنی در قبیله است که نمی دانند او چه به دنیا

می آورد ( همان )

یمرّ بی الهلالُ لهدم عمری                 و أفرح کلما طلع الهلالُ

ماه نو از برابرم برای ویرانی عمر من می گذرد و حال آنکه من هر گاه که ماه نو بر می آید شادمان می شوم ( ابو العتاهیه )

انما المرءُ حدیثٌ بعده                            فکن حدیثاً حسناً لمن وعی

انسان پس از خویش حدیث و حکایتی بیش نمی باشد ، پس نیکو سخن باش برای کسی که آن را به خاطر می سپارد.( ابن دُرید )

تفانی الرجالُ علی عهدها                            و ما یحصلون علی طائل

مردم در دوستی دنیا خود را هلا ک می کنند و حال آنکه سودی هم بدست نمی آورند.( متنبی )