تا نباشد عشق  در دل کلبه  کی ویران شود ؟

مهر وعشق  عارفانه جمـلگــی خیــزان شــود

صـف کشیده روی قـلبــم لشــکر انــدوه وغـــم

بــوی وصلت  بــر دل من چون گل و ریحان شود

قلـب عاشـــق دائـمــاً در انتظــار وصـلت است

گـر وصالی بین باشد ! دل چرا حــیران شــود ؟

مـــا الــفبــای مـحبــت را ز  بــر  کــــردیــم  تــا

مهــر حمــد بـی کرانش تیشــه بر رنــدان شـود

جنت الـمأوای عشقش دل ز ریشه کنـده است

تیــر مـهــر دیــدگــانـش بــر دلــم پیـکــان شـود

انتـظــار یک  کــلام از ســوی دلبــر  بــــوده ایم

تــا ســلامــی داد  دنیــا پیش مــا میـزان شـود

نکته ها گویند پی عاشق  که اینست و چنـان !

در خیــال خویــش عاشق یوسف  کنعان شـود

دیـــدگــانــم  بــر رهــش وصلت به ابرو دوختـه

از فراقش  نرگســم در شب همی گریان شـود

عاشقــی را پیشه ی خـود کرده ام در این دیـار

هرکه عاشق شدزچشم مردمش شیطان شود

دلبـــرا ! عــزلت نــشـین گوشــه میــخـــانــه ام

شـور بختی بین ! که دادم  ناله ی مستان شود

خــم بــه ابــرویت نیاور  ، چون خمیده گشته ام

شهرت عشقــم بــه کــوی مــردم گیــلان شـود

ای "عطا" کم گـوی از وصــل وفــراق عاشقــی

چونکه دنیا از فــراق عــاشقــان ســوزان شـود