-         شخصیت .

به آدمهای نمایش می گویند . پرسوناژ واژه ی اصلی آن است . نمایشنامه ممکن است از یک یا چند پرسوناژ شکل گرفته باشد.نمایشنامه های تک پرسوناژ را منولوگ می نامند.در آن گفتگو بر قرار نیست و یک نفر به تنهایی بار داستان را بر دوش دارد.اما دیالوگ مال نمایشنامه های دو یا چند پرسوناژه می باشد .شخصیت را با دو بعد بشناس :

-     جسمی .می دانی که جسم هر آدم ،دارای خواصی است که تفاوتهای فردی او را می نماید .چهره،اندام ، تیپ .همه به ما کمک می کند تا شخصی را در موقعیت مناسب قرار دهیم .در این راستا مطالعه ی تیپ شناسی و روانشناسی عمومی و رشد و حتی وراثت ، لازم می نماید .مثال:

تو فکر می کنی " ینگ " در نمایشنامه ی گوریل پشمالو باید دارای چه ریخت ظاهریی باشد؟

-     روانی. بحث روان و رونشناسی از مهمترین  مواردی است که نمایشنامه نویس باید بداند.(با این تذکر که روانشناسی بدان معنی که در تصورات عوام رسوب کرده است ، اصلا وجود خارجی ندارد!)پرسوناژ ما از نظر روانی دارای خواصی است که بر خلاف جسم ، باید بوسیله ی گفتار و رفتار ش معلوم گردد. گر چه تاثیر بعضی نا هنجاریهای روانی را در جسم نمی توان انکار کرد.

عوامل بروز تفاوتهای فردی در این مقوله :

الف – وراثت .علم ژنتیک را بشناسیم بد نیست . چرا یکی عصبی است؟ یکی خوش مشرب؟چرا یکی با هوش و یکی خنگ ؟و...

 ب- محیط .یا همان تربیت .که شامل خانواده و مدرسه و دوستان و ....می باشد .اعتراف می کنیم که در شکل گیری یک پرسوناژ بی اثر نیستند