الگو سازی

دادن جایزه به یک متن نمایشی ( و یا چاپ یک اثر ) خود به خود ، باعث الگو سازی ، در جامعه ی هنری می شود . چرا که دیگران فکر می کنند ، آنگونه نگارش متن ، از نظر دیگران خوبست . پس می تواند الگوی خوبی ، برای یک اثر باشد .

یکی از این جوایز ( که خیلی هم بزرگ بود : یعنی جایزه ی اول نمایش نامه نویسی ) به نمایش نامه ای تعلق گرفت که در آن ، شخصیت های نمایشی می خواستند ، با اجرای نمایش درمانی ، مسئله ی یکی دیگر از شخصیت ها را حل کنند . اما حل نکردند ، ‌هیچ ... زدند ، او را کشتند !!! جالب اینجاست که هیچکس هم ناراحت نشد ! چرا که آن را با لقا الله یکی دانستند ! ( اینجوری اش را دیگر ندیده بودم !!! )

من در جایی ، در باره ی این متن ، به گروه اجرایی اش گفتم که متن ، اشکال دارد . و لی آنها قبول نکردند . خودمانیم ! گروه اجرایی حق داشت ! چرا که متن مورد نظر ، در جشنواره ای ، جایزه ی اول متن نمایشی را به خود اختصاص داد !

حالا خودتان قضاوت کنید . می شود تا دنیا ـ دنیاست به آن نویسنده ، ثابت کنی که جایزه را اشتباهی گرفته ؟!!!