الهی نامه

الهی ! به حقّ خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده .

الهی ! ما همه بیچاره ایم و تنها تو چاره ای ،

و ما همه هیچ کاره ایم و تنها تو کاره ای .

الهی ! از پای تا فرقم ، در نور تو غرقم .

« یا نورَ السموات و الارض ، أنعمتَ فَزِدْ »

الهی ! وای بر من اگر دانشم رهزنم شود و کتابم حجابم .

الهی ! چون تو حاضری چه جویم و چون تو ناظری چه گویم .

الهی ! چگونه گویم نشناختمت که شناختمت ،

و چگونه گویم شناختمت که نشناختمت .

الهی ! ، چشم بسته و تن خسته ام ؛ راه بسیار

می روم و مسافتی نمی پیمایم . وایِ من اگر دستم نگیری

و رهایی ام ندهی .

الهی ! خودت می دانی که دریای دلم را جزر و مدّ است ؛

« یا باسط » بسطم ده ، و « یا قابض »قبضم کن.

الهی ! ناتوانم و در راهم و گردنه های سخت در پیش است

و رهزن های بسیار در کمین و بار گران بر دوش .

الهی ! آزمودم تا شکم دایر است ، دل بایر است .

« یا مَن یُحیی الارض المیته » دلِ دایرم ده.

الهی ! به فضلت سینه‌ی بی کینه ام دادی ،

به جودت شرح صدرم عطا بفرما.

الهی ! اگر ستّار العیوب نبودی ، ما از رسوایی چه می کردیم ؟

الهی ! داغ دل را نه زبان می تواند تقریر کند و نه قلم یارد به تحریر رساند ؛

الحمدلله که دلدار به ناگفته و نانوشته آگاه است.