بسم الله .

/ وقتی آرزوهای قدیم ات را مرور می کنی و بیش تر آنها را حقیقت یافته می یابی ، آنچه باید به عنوان بخشی از شکرگذاری انجام دهی این است که از حال ات لذت ببری و بدانی در پس زمینه ای پر رنگ از ناز و نعمت خداوند زندگی کرده ای و زندگی می کنی و هر نفسی که می کشی نعمت اوست . انسان نا سپاس است و همه ی آنچه روی پس زمینه قرار می گیرد را می بیند بی آنکه اگر پس زمینه نبود هیچ چیز جلوه نداشت و چه بسا نبود . /

این روزها درست وسط آروزهای آن روزهایم نشسته ام و در این دایره سرگردانم که حالا با آرزوهایم چه کنم تا حق مطلب را ادا کرده باشم ؟!

ای جان ِ جهان و ای همه ی جهان ِ جان ! به من نشان بده که چه کنم تا به تو عینا نشان بدهم که نعمت های تو. را دیده ام و فهمیده ام و لمس کرده ام و نفس کشیده ام و سعی کرده ام کفران نکنم ؟ نعمتی دیگر و چه بسا بزرگ تر به من ارزانی دار و دستم را در راه استفاده از نعمت های پیشین بگیر :)