در سومین روز سفر آسمانی پسر عموی عزیزمان حاج محمدباقر منصوری دانشور بر خود لازم دانستم یاد این عزیز از دست رفته را به سهم خودم گرامی دارم. اگرچه به خاطر سال ها دوری از اردبیل، هرگز نتوانستم به قدر قابل قبولی از محضر ایشان که به حق تجلی وارستگی اخلاقی، نیکی به والدین و خانواده، فروتنی و مناعت طبع بود، استفاده کنم. داشتن ظرفیت بالای روحی و گرفتار نشدن در باتلاق های قدرت، شهرت و ثروت در عین جوانی و در شرایطی که تماماً در دسترس وی بود، روحیه مردان خدا را نشان می دهد. رحمت الهی بر او باد.